Pieterskerk Utrecht

De Pieterskerk is een van de oudste kerken van Utrecht en was een zogenaamde kapittelkerk. Dit was een Rooms-Katholieke kerk waaraan een gemeenschap van zo’n 30 Rooms-Katholieke priesters verbonden was. Het gebied rond de Pieterskerk was een afgebakend gebied waar het kerkelijk recht van toepassing was. Dit wordt ook wel een immuniteit genoemd. Een soort onafhankelijk eilandje binnen de stad. In een immuniteit had de wereldlijke macht niets te zeggen. Het gebied rond de Pieterskerk werd omgeven door de Kromme Nieuwegracht.

De Pieterskerk is één van de best bewaarde Romaanse kerken in Utrecht. Na de reformatie zijn er plannen geweest om de kerk af te breken. Dit is echter voorkomen door de families die grafkelders in de kerk bezaten. Daarna is de kerk jarenlang gebruikt als kazerne en later als snijkamer van de universiteit. Tegenwoordig is de kerk in gebruik als Waalse kerk.

Mogelijk was de kerk onderdeel van het Utrechtse kerkenkruis. Volgens sommige historici zou er namelijk een kerkenkruis in de stad Utrecht bestaan. Het kerkenkruis werd gevormd door de Pieterskerk, de Pauluskerk, de Mariakerk en de Janskerk. Hart van het kruis was de Dom. Het kerkenkruis zou bedacht zijn door keizer Hendrik III. Zijn vader was in 1039 overleden en bijgezet in de Domkerk. Ter nagedachtenis van zijn vader zou een kruis van kerken worden gebouwd rond het hart van zijn vader.  Sommige historici betwijfelen of het een opgezet plan was. Er zijn tot op heden geen schriftelijke bronnen gevonden waaruit bleek dat hiervan sprake was.